IL MURO DI NICOSIA

                                                              Check point a Nicosia

Ieri si è festeggiato il 25° anniversario dell'abbattimento del muro di Berlino.
Evviva.Siamo tutti contenti e abbiamo seguito con gli occhi e con il cuore tutti quei palloncini che si levavano al cielo.

Peccato che di muri fisici e non continuano ad esistere nel mondo , molte volte ignorati dalla pubblica opinione,forse perchè ormai non fanno più notizia.

E' il caso del muro che divide la città di Nicosia,capitale della Repubblica di Cipro,paese membro dell'Unione Europea,invasa nel 1974 da un paese membro della NATO,la Turchia,e da allora non più liberata come anche la restante parte del territorio dell'isola occupata dai turchi complessivamente per il 37% della sua estensione.

Ma il muro di Nicosia è meno importante del muro di Berlino.Non fa niente che ormai sia lì da più anni di quello di Berlino.Non fà notizia.Il popolo cipriota si sà è un popolo tranquillo,non protesta,sopporta tutto.Ha una classe politica corrotta,inetta ed incapace,più incline a farsi gli affari propri che a tutelare gli interessi del loro Paese.E allora se non ci pensano loro ,perchè ci dovrebbe pensare l'Unione Europea?E poi guai a stuzzicare la Turchia sempre in bilico tra Euopa e Asia, con il suo premier Erdogan in eterna contraddizione ed indecisione quando si tratta di schierarsi per uno  dei due continenti,ma sempre e comunque pronto ad usare l'arma del ricatto contro l'Europa ieri per la Siria e ora per l'ISIS?Un mercato di 90 milioni di esseri umani sicuramente più appetibile di quelllo dei poco meno  degli 800 mila abitanti della piccola isola di Cipro?

E allora viva l'ipocrisia :festeggiamo la caduta del muro di Berlino con tutto quello che ne deriva,assegnamo il Nobel della Pace all'Unione Europea,com'è avvenuto l'anno scorso,dimenticando volutamente che c'è un popolo  che soffre,che è vittima di soprusi e di angherie.

E che è nostro fratello!

Raffaele  Fischetto


la traduzione in greco a cura di Eftychia Ioannou

TO TOIXOΣ ΤΗΣ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ

Xθες εορτάστηκε η 25η επέτειος της πτώση του τοίχους του Βερολίνου.

Ζήτω. Είμαστε όλοι ευχαριστημένοι και έχουμε δει με τα μάτια και την καρδιά όλα αυτά τα μπαλόνια που

ανυψώνονταν στον ουρανό.

Κρίμα που τα φυσικά τείχη που συνεχίζουν να υπάρχουν στο κόσμο,πολλές φορές ξεχνιούνται από την κοινή γνώμη, ίσως γιατί τελικά δεν αποτελούν πλέον είδηση.

Είναι η περίπτωση του τοίχους που μοιράζει την Λευκωσία,πρωτεύουσα της Κυπριακής Δημοκρατίας ,κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης ,όπου το 1974, η Τουρκία μια χώρα μέλος του ΝΑΤΟ εισέβαλε στο νησί και από τότε βρίσκεται στην κατοχή της ,συνολική έκταση του νησιού της τάξης του 37%.

Βεβαίως, το τείχος της Λευκωσίας είναι λιγότερο σημαντικό από το τείχος του Βερολίνου. Δεν πειράζει ,έτσι και αλλιώς το τείχος του Βερολίνου υπήρχε εκεί για περισσότερα χρόνια. Δεν αποτελεί είδηση.

Ο κυπριακός λαός ξέρουμε ότι είναι ένα ήσυχος λαός ,που δεν διαμαρτύρεται και αντέχει για όλα. Έχει μία τάξη πολιτικών,διαφθαρμένων, άσχετων και ανίκανων που περισσότερο τους ενδιαφέρει τα δικά τους , παρά την προώθηση των συμφερόντων της χώρα τους.

Και λοιπόν αφού δεν σκέπτονται αυτοί ,γιατί πρέπει να σκεφτεί η Ευρωπαϊκή Ένωση;

Και μετά προβλήματα, στην στήριξη της Τουρκίας πάντοτε σε ισορροπία ανάμεσα στην Ευρώπη και Ασία, με το πρόεδρο της Ερτογάν , σε αιώνια αντιπαράθεση και αναποφασιστικότητα όταν πρέπει να υποστηρίξει την μία ή την άλλη ήπειρο μα πάντοτε έτοιμος να χρησιμοποιήσει το όπλο του εκβιασμού ενάντια στην Ευρώπη, χθες για την Συρία και τώρα για το νέο ισλαμικό κράτος το ISIS;

Μία αγορά των 90,000,000 εκατομμυρίων ανθρώπων σίγουρα πιο επιθυμητή από εκείνο των 800,000 χιλιάδω κατοίκων της μικρής νήσου της Κύπρου;

Και λοιπόν ζήτω η υποκρισία:

Γιορτάζουμε την πτώση του τοίχους του Βερολίνου με όλα τα σχετικά , δίνουμε βραβείο NobelΕιρήνης στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως συνέβηκε τον περασμένο χρόνο, ξεχνώντας θεληματικά ότι υπάρχει ένας λαός που υποφέρει και είναι θύμα των δυνατών και των συμφερόντων.

Και είναι αδελφός λαός!